Լիզպոնի Գործողութեան Ոգեկոչման և Հոգեհանգստեան Արարողութիւն
Հ.Յ.Դ. ԼԵՄ-ի «Շ. Միսաքեան» մասնաճիւղին կազմակերպութեամբ, Շաբաթ 22 Յուլիս 2017ին «Ս- Զէյթլեան» ժողովրդային տան շրջափակէն ներս տեղի ունեցաւ Լիզպոնի Գործողութեան Ոգեկոչում և Հոգեհանգստեան արարողութիւն:
Տարեցն ու երիտասարդը, պատանին ու փոքրը խիտ շարքերով համախմբուած էին յարգանքի տուրք մատուցելու Լիզպոնի հինգ նահատակ հերոսներու յիշատակին: նախ տեղի ունեցաւ հոգեհանգստեան արարողութիւն,ապա Ներկաները հինգ հերոսներու պաստարին դիմաց զետեղեցին ԼԵՄ-ականներուն կողմէ բաշխուած մոմերը:
Ոգեկոչման հանդիսութիւնը սկսաւ Լիբանանի եւ Հայաստանի քայլերգներուն ունկնդրութեամբ: Բացման խօսքով հանդէս եկաւ ընկհ. Միրնա Գասամանեան:
Ան իր խօսքին սկիզբը ըսաւ, որ հայոց դարաւոր պատմութեան ընթացքին հայութիւնը յաճախ զոհ դարձած է հալածանքներու և բռնութիւններու, սակայն Հայ Յեղափոխական Դաշնակցութեան վեհ գաղափարէն ներշնչուած երրիտասարդութիւնը շարունակ պայքարած է օտարի կեղեքումներուն դէմ, իրենց հայեացքը սեւեռած դէպի Մայր Հարենիք ու անվհատ բացագանչեով «Պիտի հասնինք կատարիդ»
Ան շարունակեց իր խօսքը ըսելով« Յեղափոխաշունչ հինգ ընկերներ, անզուգական գաղափարապաշտ երիտասարդներ, թէեւ անձնուէր ոգիով իրենց մահը կնքեցին, սակայն անկասկած դրախտային առաքինութիւնները վայելելու ընթացքին այսօր անոնք կը հպարտանան իրենց նմաններու կերտած շնչող հայրնիքի պատկերով, անոնց հայրենասիրութիւնը սովորական ապրում չէր, այլ աւելի բարձր էր քան մարդկային բնական բոլոր զգացումները հոն կար գերմարդկային բնոյթ:»
Իր խօսքը վերջացուց ըսելով:« Դուք հինգ հազարամեայ հինգ դաշոյններ: Դուք հինգ սրբացուած անմար կրակներ: դուք հինգ լուսապայծառ խորաններ: Հայ երիտասարդութիւնն ու համայն հայութիւնը դարձեալ կը խոնարհի ձեր առջեւ:»
Որմէ ետք տեղի ունեցաւ տեսաերիզի ցուցադրութիւն:
Օրուան բանախօսն էր դոկտ. Կարօ Փիլաւճեան: Ան իր խօսքին սկիզբը ըսաւ « Նեմեսիսի սրբազան պայքարի հաւատաւոր կամաւորներ 27 Յուլիս 1983, Լիզպոն, Փորթուկալ: Ձեր արդարահատոյց արարքը թեւակոխեց իր 34րդ տարին: 5 հողեղէն աստուածներ, ոտքի ելան քանդելու այն պատնէշները, որ կը ծածկէր արդարութեան արեւը: Հայրենիքի երազանքով ապրող սփիւռքեան խառնաշփոթ իրականութեան մէջ ձեր արարքը և նուիրաբերումը իւրայատուկ քաջութիւն մըն էր Լիբանանեան տաղտալի կենաց մահու օրերուն... Մահ իմացեալ անմահութիւն է կարգախօսով ողղուած ձեր մարտիրոսումը, երբեք չի կրնար ծայրահեղական արարք կամ ահաբեկչութիւն անուանիլ: Փորթուկալի մէջ թուրքիոյ դեսանատան գրաւումը և տղոց անձնասպանական արարքը ցնցեց աշխարհը, բացաւ անոր փակ աչքերը ի տես իրաւազուրկ ազգերու դարաւոր իրաւունքին, ինչպէս ժամանակին Խրիմեան հայրիկ Պերլինի վեհաժողովին ներկայացուց հայ դատը, թէ գոյութիւն ունի երկրագունդին վրայ մի արարող ազգ որը 600 տարիէ իրաւազրկուած է: լսեց աշխարհը հայոց դատը և այսօր Լիզպոնով մեր նորօրեայ պայքարը նոր փուլ մտաւ:»
Ան իր խօսքին մէջ երիտասարդներուն կոչ ուղղեց ըսելով« Հայ երիտասարդ քու բեռդ ծանր է և ուղիդ տատասկներով լի ու ցաւոտ, սակայն նահատակներուդ ոգին պիտի դառնայ քեզ առաջնորդ և ուղղէ քեզ դէպի դռները աւետեաց երկրի , այն էրկրի որուն հորովելը և սարերին քամին քեզ կը սպասեն, ուր նահատակուած նախահայրերուդ արիւնը դեռ տամուկ է և թաց հողին վրայ և ան քեզ կը կանչէ քելէ լաո քելէ էրթանք մեր էրկիր:
Որմէ ետք տեղի ունեցաւ կենդանի պատկերմը նուիրուած Լիզպոնի գործողութեան: Ապա «Շ. Միսաքեան» Մանաճիւղի կողմէ պատրաստուած յատուկ յուշանուէրներ բաշխուեցաւ նահատակներուն ընտանեկան պարագաներուն:
Ձեռնարկի աւարտին ընկհ. Կրէյս Գալուստեան արտասանեց ոտանաւոր մը, ապա ԼԵՄ-ականները երգեցին Լիզպոն 5 տղոց նուիրուած երգը:
